Od 50-ciu lat Szkoła Podstawowa nr 18 w Bielsku-Białej pomaga zdobywać uczniom podstawowe wiadomości, przygotowuje fundament dalszego kształcenia.

Pomysł rozpoczęcia budowy nowej szkoły w Bielsku-Białej powstał w latach 60-tych XX wieku w ramach akcji pod hasłem ,,Tysiąc szkół na Tysiąclecie Państwa Polskiego”.

W związku z potrzebami szkolnictwa, wynikającymi z wchodzenia w wiek szkolny wyżu demograficznego lat pięćdziesiątych, w latach 60-tych XX wieku budowano masowo w Polsce budynki oświatowe, głównie szkoły podstawowe. Nazwę sieci szkół „tysiąclecia” powiązano z obchodzonymi uroczystościami 1000-lecia Państwa Polskiego w 1966r. W całym kraju wybudowano wówczas 1417 szkół.

19 XI 1960 roku podpisano „Deklarację Współfundatorską” pomiędzy Wojewódzkim Komitetem Koordynacyjnym Społecznego Funduszu Budowy Szkół w Katowicach reprezentowanym przez Jerzego Ziętka, a dziewięcioma zakładami przemysłu wełnianego Bielska-Białej, tj.: Zakłady Przemysłu Wełnianego im. Pawła Findera, Zakłady Przemysłu Wełnianego im. Ludwika Gawlika, Zakłady Przemysłu Wełnianego im. Józefa Kluski, Zakłady Przemysłu Wełnianego im. Leona Laski, Zakłady Przemysłu Wełnianego im. Józefa Magi, Zakłady Przemysłu Wełnianego im. Józefa Niedzielskiego, Zakłady Przemysłu Wełnianego im. Tomasza Rychlińskiego, Zakłady Przemysłu Wełnianego im. Hanki Sawickiej, Zakłady Przemysłu Wełnianego im. Andrzeja Zmożka. W dokumencie tym współfundatorzy zobowiązali się wybudować szkołę o 15 salach lekcyjnych wraz z salą gimnastyczną, pracownią i świetlicą. Po opracowaniu planu budowy i zgromadzeniu materiałów budowlanych przystąpiono do realizacji zadania.

Autorem projektu szkoły przy ul. C.K. Norwida jest architekt, pan Oskar Górny, który na Śląskiej Wystawie Architektury w 1961r. otrzymał za swoją pracę ,,Wyróżnienie Honorowe SARP”. Był to unikatowy, wpisujący się swobodnie w teren projekt, złożony z wolnostojących pawilonów poprzetykanych dziedzińcami, tworzących jeden spójny system połączony korytarzami. Autor inspirował się architekturą szwajcarską. Na każdym pawilonie znajdują się drzwi prowadzące na wybiegi, z których młodzież korzysta zwłaszcza w okresie letnim. Klasy zostały zaprojektowane nie prostokątne, lecz kwadratowe, doświetlone górnymi świetlikami - tutaj architekt wzorował się na szkołach amerykańskich. Szerokie klasy pozwalały ustawić ławki w czterech rzędach, aby uczniowie byli bliżej nauczyciela. Była to pierwsza tego typu szkoła w Polsce. Na elewacji budynku zaprojektowano sgraffito, jego autorem był Tadeusz Bajwoluk - współtwórca Pawilonu Plastyków w Bielsku-Białej, prezes bielskiego Zarządu Oddziału ZPAP w latach 1961-1964. Z jego inspiracji w 1961 roku powstała Grupa Beskid, którą utworzyli czołowi bielscy malarze: Ignacy Bieniek, Jan Grabowski, Kazimierz Kopczyński, Michał Kwaśny, Jan Zipper i Zenobiusz Zwolski. Technika sgraffita ściennego polegała na nakładaniu kolejnych, kolorowych warstw tynku lub kolorowych glin i na zeskrobywaniu fragmentów warstw wierzchnich w czasie, kiedy jeszcze one nie zaschły (nie utwardziły się). Poprzez odsłanianie warstw wcześniej nałożonych powstaje dwu-  lub wielobarwny wzór.

Budowę szkoły rozpoczęto 1października 1960 roku, a  budynek oddano do użytku 22 lipca 1963 roku.

Pierwsi uczniowie rozpoczęli naukę we wrześniu 1963 roku. Nowo wybudowana placówka liczyła wówczas 14 oddziałów. Na kierownika szkoły powołano pana Antoniego Harata, a zatrudnionych było zaledwie 16 nauczycieli. Z roku na rok liczba uczniów i pedagogów zwiększała się, dlatego zajęcia trwały do późnych godzin popołudniowych. Powstał również jeden oddział przedszkolny. Do 1965 roku edukacja w szkole podstawowej trwała siedem lat, później powstały ośmioklasowe szkoły podstawowe. Tak było do 1999 roku, kiedy to w wyniku reformy szkolnictwa wprowadzono sześcioklasowe szkoły podstawowe i trzy letnie gimnazja. Od tego roku w budynku szkoły funkcjonują dwie placówki: Szkoła Podstawowa nr 18 i Gimnazjum nr 5. Kolejnej zmiany dokonano w 2011 roku, kiedy to decyzją Rady Miasta staliśmy się Zespołem Szkół Podstawowo-Gimnazjalnym nr 1. Do końca lat 70-tych osiemnastka była szkołą kameralną. Dopiero lata 80-te, po zasiedleniu świeżo oddanych bloków na osiedlu Dygasińskiego, przyniosły zmiany. Zmienił się krajobraz wokół szkoły – znikły łąki i pola, klasy stały się liczniejsze, tak jak i grono pedagogiczne.

Rok 2013 był rokiem, kiedy minęło 50 lat od pierwszego dzwonka, jaki zabrzmiał w murach Osiemnastki. Szkoła składa się z trzech pawilonów. Najwyżej położony pawilon jest królestwem maluchów, środkowy znajduje się we władaniu uczniów klas 4-6, a dolny po reformie szkolnictwa zajmuje Gimnazjum nr 5. Uczniowie mają do dyspozycji 11 sal lekcyjnych, 2 sale gimnastyczne, salkę do gimnastyki korekcyjnej, bibliotekę, świetlicę, jadalnię oraz pracownię komputerową. Swój gabinet posiada również pedagog i psycholog szkolny, gdzie uczniowie mają m.in. zajęcia logopedyczne.